Martin Koolhoven presenteert Bloeddorst #2. Verontrustende stripverhalen van eigen bodem. Uitgeverij Bloeddorst, 2025. 162 pagina’s. € 35,-

Martin Koolhoven kennen we allemaal als filmmaker, niet als stripmaker. Pretendeert ie ook niet, hij maakt het duidelijk in zijn inleiding in deze horrorbloemlezing. En wat hij ook duidelijk maakt is dat dit boek het kindje is van Menno Kooistra, ook niet per se een stripmakers, maar cartoonist mag je hem toch wel noemen en liefhebber van strips en horror zeker. Bloeddorst #1 verscheen alweer 18 geleden en gaf een staalkaart van horrorliefhebbers onder de stripmakers. Nu, achttien jaar later, zijn die er nog steeds en opnieuw laten ze zien wat ze in hun mars hebben. Net als in de ouderwetse Classics horror stripblaadjes als De crypte en Horror zijn het allemaal korte verhalen. Het lijkt wel alsof horror zich daar vooral voor leent. Het gaat tenslotte om extreme gebeurtenissen die je de stuipen op het lijf jagen, plotselinge, toevallige met meestal een fatale afloop. De verhalen in deze bundeling zijn afwisselend in lengte en ook wel in kwaliteit. De invallen zijn niet over het geheel even sterk. Maar het tekenwerk is dat veelal wel. Van Milan Hulsing tot Romano Molenaar, van Roelof Wijtsma (wiens verhaal mij uitstekend beviel) tot Fred de Heij, zij hadden hun sporen al ruimschoots verdiend en laten zich in dit boek nog even van hun meest duistere kant zien. Maar ik moet zeggen dat de verhalen De man en De wolf van Martin Koolhoven me ook zeer konden bekoren. Ze tonen ook dat hij een filmer is, je ziet die verhalen bijna bewegen. Het verhaal van nieuwkomer Remco Schoppert deed me ook gruwelen, die man heeft het in zijn vingers waardoor hij weinig woorden nodig heeft. Ik ga niet alle verhalen af. Bijna 160 pagina’s horror en gruwel staan de lezer te wachten en of je nou van dat genre bent of niet, het is opnieuw een bloemlezing van korte verhalen die het bekijken waard zijn. Probeer maar!