Lewis Trondheim en Fabrice Tarrin – De avonturen van Robbedoes en Kwabbernoot classic 2. De schat van San Inferno. Dupuis, 2025. 48 pagina’s. € 9,99

Robbedoes, Kwabbernoot en de Marsupilami rijden door een Zuid-Amerikaans land. Ze zijn op weg naar het dorpje San Inferno waar iets bijzonders op hen ligt te wachten. Wat dat bijzondere is, weten ze nog niet. Maar Kwabbernoot stelt zich er veel bij voor. Hij verwacht een scoop en rekent op minstens de Pulitzerprijs. Maar wat hij in elk geval wil is eerder zijn dan zijn vrouwelijke collega IJzerlijm die hem altijd dwars zit. Wie schetst zijn verbazing als ze haar onderweg dan ineens zien staan met pech langs de weg. Kwabbernoot weet niet hoe snel hij door moet rijden, maar Robbedoes wil dat niet. Dus komen ze samen aan in San Inferno waar ze welkom worden geheten door de burgemeester, een vrouw, Sofia. Maar er scharrelt ook een donker ogend type rond, Rodrigo, die overduidelijk niet blij is met het bezoek en de belangstelling. Sofia vertelt hen het een en ander over San Inferno, maar pas de volgende ochtend mogen ze in de grotten waar de doden van het dorp begraven ligt. En tussen die doden ligt het stoffelijk omhulsels van een buitenaards wezen. Kwabbernoot kan zijn geluk niet op, maar voordat hij iets kan doen wordt het skelet van de alien gestolen door Rodrigo en als ze hem bijna te pakken hebben, vernietigd hij het zelfs. Maar hij zegt er wel bij dat het nep is, dat het een trucje was van Sofia om belangstelling voor het dorp op te wekken en er een toeristische trekpleister van te maken. Gelukkig, blijkt dat niet het enige. Er blijkt ook een tempel in de grotten te zitten, misschien wel de restanten van het legendarische El Dorado. Wat een vondst! Maar dan stort de grot plotsklaps in en zitten Robbedoes, Kwabbernoot en Rodrigo gevangen. Wat nu?

De schat van San Inferno is een poging aan te haken bij de spannende avonturen van onze helden van weleer. Maar het verhaal wil nergens echt goed op gang komen, het blijft een beetje kabbelen en drijven op oude trucjes. Tot het als een nachtkaars uitgaat.