François Rivière & Philippe Wurm – Edgar P. Jacobs, de doemdromer. Daedalus, 2022. 144 pagina’s. € 20,50

Stripmaker François Rivière was bevriend met Edgar P. Jacobs. Ze leerden elkaar kennen in 1970 en bleven tot het overlijden van Jacobs in 1987 vrienden. Rivière is schrijver en stripscenarist en toen het idee opkwam om een stripbiografie te maken over de grote stripmaker, hapte hij toe. Dat boek is nu verschenen, een biografie in fragmenten. Dat is vanzelfsprekend elke biografie, want niet alles is even belangrijk in een mensenleven. De biografie volgt dan ook vooral de publicaties van Jacobs, de Blake & Mortimer-albums. Rond elk album wordt de sfeer geschetst, worden gebeurtenissen naar voren gehaald en krijgen we een beeld hoe de verschillende verhalen ontstaan zijn. Maar toch krijgen we ook de mens Jacobs te zien, zijn grote liefde voor de opera en zijn kortstondige carrière als bariton bij een relatief klein theater. Zijn vrouwen passeren de revue, zijn eerste liefde Ninie en zijn tweede, Jeanne. We leren zijn vrienden kennen, de vakbroeders die op zijn pad kwamen en van belang waren voor zijn carrière. Of het nu om Hergé gaat die hem aanvankelijk omarmde maar later van hem vervreemdde, Jacques Martin die enorm succesvol was en hem daardoor een dubbel gevoel gaf en André-Paul Duchâteau die hem vooral in zijn latere carrière ondersteunde en zich een vriend toonde. Al bij al krijg je gaandeweg het album een beeld dat ontstaat uit puzzelstukken. En toen ik het boek dichtsloeg had ik het gevoel dichter bij een van mijn ‘helden’ te zijn gekomen dan ik van tevoren had kunnen denken. Dat komt ook door het tekenwerk. Philippe Wurm heeft heel goed gekeken naar de tekenstijl van de ‘doemdromer’ en heeft die nagevolgd, maar ik vermoed opzettelijk niet te dicht benaderd. Jacobs was een perfectionist die jaren werkte aan een verhaal, zich zeer zorgvuldig documenteerde. Daarmee wil ik allerminst suggereren dat Wurm dat niet heeft gedaan, maar je voelt een verschil in benadering. Dat laat onverlet dat ik dit boek met veel plezier heb gelezen en ‘gekeken’, en dat het me inzicht heeft gegeven in de mens die zo lange tijd zoveel kinderen zoveel stripgenot heeft bezorgd. Petje af voor de meester, maar ook voor zijn navolgers die hem met dit verhaal hebben willen eren.