Ibrahim R. Ineke – Verborgen bron. Sherpa, 2025. 64 pagina’s. € 24,95

Een bibliothecaresse, mevrouw Palatyn, reist naar een klein stadje in Italië om in dienst te treden van de graaf Orsini. Hij wil dat zij zijn bibliotheek op orde brengt in zijn voorvaderlijk slot staat opgeslagen. Ze gaat aan het werk, maar vindt vooral saaie oude drukken. Totdat ze stuit op een dagboek, vermoedelijk van een gouvernante uit de negentiende eeuw. Het verhaal grijpt haar aan en ze droomt er ’s nachts van. Als ze na een tijdje het plaatsje eens inwandelt en daar een oude non haar hulp aanbiedt, krijgt ze te horen dat het slot al vele jaren verlaten is. Illusie en werkelijkheid lopen, zoals vaker bij Ineke, door elkaar. Wat is er nu echt en wat is illusie?

Verschillende verhalen lopen door elkaar. Een van de inspiratiebronnen van dit boek is het Hooglied uit de bijbel. Het motto van dit boek is een citaat daaruit over een afgesloten tuin die vergeleken wordt met het gemoed van een vrouw. In het boek speelt de tuin van het slot een belangrijke rol, het staat vol groteske beelden. En zo’n tuin werd weer ooit gebouwd in opdracht van een graaf van Orsini, in 1547. Deze Tuinen van Bomarzo bestaan echt en staan vol bijzondere beelden, ook wel het Park der Monsters genoemd. Ineke vlecht deze verhalen door elkaar en weet er zoals vrijwel altijd in zijn werk een fascinerend spel van te maken. Los daarvan valt me in dit werk ook het relatieve realisme van het tekenwerk op. In eerder werk herkende je vaak niet veel en werd veel aan de fantasie overgelaten. Dat is hier minder het geval. En ook het kleurgebruik valt op, want Ineke werkt meestal in zwartwit.

Al bij is Verborgen bron een mooie strip geworden. Zoek niet naar een verhaal, laat de verhaallijnen voldoende zijn, naast de mooie beelden.