Zidrou & Lucy Mazel – Virgile. Le Lombard, 2025. 104 pagina’s. € 23,99

Virgile Dujardin is een zwarte man van twee meter, een oud-basketballer. De vrouw van zijn leven is Solène. Zij deelt hem op een kwade dag mee terwijl ze meelopen in een demonstratie, dat ze van hem wil scheiden. Ze is nog net geen 60 en grijpt haar laatste kans. De kinderen, twee dochters, weten ervan. Virgile is verbluft en weet zich geen raad met de situatie. Hij reageert niet of nauwelijks en ziet Solène wegwandelen uit zijn leven. Maar hij moet door, hij heeft een huis, een grote tuin die veel verzorging vraagt. Tijdens een tweede kwade dag hoort hij een buurtkat miauwen. Het beest zit in zijn tuin in zijn boom, dus hij pakt een ladder en wil het beest redden. Dat mislukt, Virgile valt en blijkt totaal verlamd. In het ziekenhuis kijkt hij met vrienden en bekenden terug op zijn leven. Maar toch vooral met zichzelf. Wat heef hij verkeerd gedaan, voor Solène, voor zijn kinderen? De twee dochters bezoeken hem overigens trouw. Camille lijkt sprekend op Solène, ze is vrijgezel en lerares op school. Manon lijkt veel meer op haar vader, heeft veel van zijn kleur. Zij brengt haar dochters mee die dol zijn op opa, zij geven hem een goed gevoel en tegelijkertijd is hij niet meer in staat ze te knuffelen of wat ook. Maar hij behoudt zijn humor, maakt grapjes. En intussen gaat hij van binnen steeds een stukje dood. Dat lijdt er uiteindelijk toe dat hij uitspreekt dat hij dood wil. En omdat hij geen kans op verbetering heeft, wordt er een datum afgesproken voor euthanasie. Hij heeft dan nog maar één wens: de liefde van zijn leven nog één keer te zien, Solène. Maar of die wil komen voor het afscheid?

Zidrou is de grootmeester van de gewone-mensen-verhalen die zich bij je in de straat of de buurt kunnen afspelen. Daar een goed boek van maken lijkt niet zo eenvoudig, maar bij Zidrou is het dat als vanzelfsprekend wel. Moet er wel een kundige tekenaar bij betrokken zijn, maar dat is bij Lucy Mazel het geval. Mooi boek!