Christophe Bec & Paolo Antiga – Megalodon. Daedalus, 2025. 104 pagina’s. € 25,99

De megalodon was de grootste haai die ooit op aarde geleefd heeft. Hij had zijn hoogtepunt in het Mioceen (23 miljoen tot 5 miljoen voor Christus). Het was waarschijnlijk een ‘gewoon’ prehistorisch beest geweest als we niet een halve eeuw geleden plotsklaps gefascineerd raakten door haaien. De film Jaws (1975) van Steven Spielberg over een witte haai die terreur veroorzaakt in een Amerikaanse badplaats deed ons realiseren dat er heel wat rondzwemt in de zee wat een gevaar voor ons vormt, maar dat tegelijkertijd, in al die dreiging, van een ongelooflijke schoonheid is. Die witte haai bleef lang een symbool tot de megalodon in beeld kwam, een haai bijna drie keer zo groot als het witte ‘monster’ uit onze dagen. Met tanden zo groot als een mensenhand waarvan de handel inmiddels is geëxplodeerd. En ook de megalodon werd een filmheld al was de impact een stuk minder groot dat ten tijde van Jaws. Maar is het idee dat die megahaai nog ergens in de diepste diepten van de oceaan nog ergens verscholen zit en miljoenen jaren wist te overleven niet fascinerend en bloedstollend tegelijk? In dit boek is een megalodon de hoofdrolspeler, letterlijk, want hij vertelt het verhaal zelf. Over scholen megalodons, over machtsstrijd, over prooi, over vijanden, andere, nog grotere monsters. Het is een ‘gedramatiseerde documentaire’ geworden, een boek waarin de feiten kloppen, maar het verhaal op zichzelf verzonnen is. Een verhaal zoals het had kunnen zijn, maar waarin de megalodon denkvermogen wordt toegedicht. Als je dát als lezer voor lief neemt en je laat meenemen in de razende vaart waarin het verhaal wordt afgespeeld, valt er veel te genieten. Het tekenwerk is indrukwekkend, Antiga heeft zich ogenschijnlijk goed gedocumenteerd. Wel is het veel van hetzelfde, verscheuren en verscheurd worden, genadeloos. Een boek zonder happy end dus. Maar je hebt toch het gevoel dat het allemaal best zo geweest zal zijn. En hé, dat beest is écht uitgestorven, maar dat zal niemand verbazen als je het langzaam uitdrijvend dichtslaat na het lezen. Hij kwam en hij ging, die megalodon, net als zoveel andere beesten ook. Maar deze spreekt toch wat extra tot de verbeelding. Mooi gedaan door de makers!