Johan Vandevelde & Stephan Louwes – Moon 3. Prototype. Menlu, 2025. 72 pagina’s. € 11,99

Emily, Cleo en Alex zijn een drieling, maar ze lijken wel drie verschillende leeftijden te hebben. Emily is superieur intelligent, Cleo een jongensgek en Alex een nerd die alles weet van techniek. Ze staan er vaak alleen voor omdat hun ouders een onbekend beroep hebben waarvoor ze veel onderweg zijn. Als de kleine Alex eigenlijk wel eens weten wat hun ouders doen, stopt hij een tracker in de jas van zijn moeder. De ouders zijn nog niet vertrokken, of de kinderen zetten de achtervolging in. Ze komen in een onderaards gangenstelsel terecht en belanden uiteindelijk in de bedrijfsruimtes van TCA. Dat is een bedrijf dat tijdmachinecriminelen probeert te vangen bij hun misdaden in het verre verleden om vervolgens hun geheugen te wissen. De kinderen worden ontdekt en naar de directeur gebracht, Titania Brenner. Ze wil de kinderen hard aanpakken, hun geheugen wissen en ze terugzetten in de buitenlucht. Maar dan ontdekken ze dat het de kinderen van hun beste agenten zijn. En als de kinderen dan ook nog eens hulp kunnen bieden bij de zaak van hun ouders, is wissen van hun geheugen misschien niet zo’n goed idee. Beter is zoals iemand voorstelt ze aan te nemen als rekruten en ze in te schakelen als agent. Een alternatief is er niet, ook niet voor de ouders. En dus worden de kinderen getest en komt uit die test wat iedereen al wist: ze kunnen zeer van nut zijn. Terwijl de opleiding begint, wordt elders het prototype van een netclone, een ‘handtijdmachine’ die altijd en overal inzetbaar is ontmanteld en gestolen. De dieven gaan daarbij niets ontziend te werk. Feitelijk ligt de eerste klus voor de kinderen daarmee vast.

Moon blijft een leuke strip. De Europese mangastijl past fraai bij het futurisme van het scenario, de strip overtuigt. En hoewel de hoofdrolspelers nogal voorlijk zijn weegt dat op tegen de spanning van het verhaal.