David Etien, Olivier Legrand & Jean-Blaise Djian – Thorgal Saga. Van ijs en vuur. Le Lombard, 2025. 94 pagina’s. € 14,99

Thorgal is samen met de skald (bard) Ottar op weg naar huis. Ze zitten midden op zee als plots een vliegende storm zich aandient. Het bootje van de twee wordt in een tornadoachtige buis gezogen en plotsklaps bevinden ze zich in een ijzige omgeving. Het is om precies te zijn het IJsrijk van de IJsheks. Die heeft hen daar naartoe gehaald omdat ze de kracht van Thorgal nodig heeft. De ijsvlam die moet blijven branden om de fimbulvintr, het einde der tijden, op afstand te houden. Maar de vlam moet gevoed worden en daarvoor moet een vlam gehaald worden uit het rijk Muspelheim, het rijk van het eeuwige vuur waar de reus Surt heerst. Die zit juist wel op de fimbulvintr te wachten, want dan kan hij Asgard veroveren op de goden. Thorgal krijgt hulp om de vlam te halen van prinses Vakva, de dochter van de ijsheks. Zij heeft net als haar moeder bijzondere krachten en moet in staat geacht worden Thorgal te brengen en mee terug te nemen met een vlam. De opdracht is erg ingewikkeld, maar lijkt toch te gaan slagen. Ware het niet dat de IJsheks een zoon had, Akko, die spoorloos verdween en uiteindelijk partij koos voor de tegenstanders van de IJsheks. Hij meende namelijk dat zijn moeder had gekozen voor Vakva als haar opvolger en niet in hem geloofde. Hij wil laten zien dat hij het wel degelijk waard is. En dus probeert hij te voorkomen dat de ijsvlam blijft branden.

Zoals vaker bij Thorgal zit het verhaal vol mythologische verhalen, verwijzingen en figuren. En Thorgal wordt vaak als verbindend element gebruikt tussen die mythische wereld en de echte wereld van de Vikingen. De vorige delen van de Saga-reeks leverden schitterende verhalen op die veel verwachtingen overtroffen. Om die reden lag de lat nu hoog en ondanks dat het tekenwerk opnieuw weergaloos is, is het verhaal toch minder dan in de vorige drie delen. Waarmee niet gezegd is dat het matig stripverhaal is, maar ik had er méér van verwacht.