bekend terrein, namelijk Het Huis Utrecht in Utrecht. De ALV vond deze keer plaats na afloop van de
Toonderdag die daar georganiseerd werd. Er was deze keer een bemoedigende opkomst, er waren
inclusief het bestuur 24 leden aanwezig. Te melden is dat tijdens de vergadering Wim Oldenhave
unaniem gekozen is als algemeen bestuurlid, waarmee het bestuur uit 4 personen bestaat. Tevens is
aan het bestuur decharge verleend over de jaarrekening 2024 en is besloten de contributie voor
2026 niet te verhogen. Tenslotte is er een levendige discussie geweest over de Toekomst van Het
.JPG)
.JPG)
Michiel van de Pol (1965) heeft zich in drie decennia ontwikkeld van tekenaar tot een volwaardig stripmaker van niveau. Als geen andere hedendaagse stripmaker heeft de Brabander de lach volledig aan z’n kont hangen in zijn werk en strips. Hij bewandelt
een compleet eigen pad. Dit maakt hem niet alleen tot een eigengereide stripmaker, maar ook tot een hele originele tekenaar. Zijn tekeningen zijn levendig en absurd en zorgen voor veel herkenning en erkenning. Vanaf zijn eerste voorzichtige stappen met de strip Mol in de nadagen van het stripblad Sjosji springt zijn stijl al in het oog. Dit bouwt hij uit met de stripjes onder de naam Medicijnman (Michiel bezorgde in zijn vrije tijd medicijnen voor een apotheek, vandaar de titel). Met ongerijmde insteek heeft hij middels boekjes in eigen beheer voet aan de grond gekregen in het striplandschap. Deze persoonlijke stripjes monden uit in knappe vertellingen zoals Terug naar Johan wat in 2011 de Willy Vandersteenprijs wint, Michieltjes jongenshart en Scherpschutters. Hij doet geen concessies en neemt geen blad voor de mond, laat staan dat Michiel zich door schaamte laat afleiden. Dit heeft geresulteerd in één van zijn sterkste eigenschappen in zijn werk. Met deze basisbagage slaat hij een fictievere weg in met het ijzersterke Spotters en later met het volkomen ongegronde en krankzinnige boek De Gevoelige Mannenclub.
Naast zijn werk als stripmaker is hij een grootmeester als het gaat om live-cartooning bij bedrijven. Dit commerciële werk heeft hij weten samen te vatten in het boek Hoe ik mijn fortuin maakte als live-cartoonist. Het is duidelijk dat dit werk Van de Pol geen windeieren heeft gelegd. Het betaalt niet alleen zijn vaste lasten, maar het heeft van Michiel, zoals hij zelf zegt, ook een betere stripmaker gemaakt. De commissie wil verder zijn Covid-epos Huidhonger en andere ongemakken niet ongenoemd laten. Hij is de enige
Nederlandse stripmaker die echt een volwaardig en persoonlijk stripboek heeft gemaakt over de coronaperiode. Wie over honderd jaar wil weten hoe de doorsnee Nederlander leefde in een tijd dat alles in het teken stond van Covid 19 hoeft alleen maar dit boekwerk door te bladeren. Hier stelt de Tilburgse stripmaker zichzelf niet alleen kwetsbaar op, maar weet hij ook te relativeren. Een eigenschap die niet iedereen gegeven is.
Zoals vaker gezegd in recensies op het werk van Michiel van de Pol: zijn werk is altijd minimaal goed voor een glimlach tot een onvervalste lachstuip. Hij weet zware ontwikkelingen met een kwinkslag te benaderen en om te zetten naar een sterk staaltje dwaasheid van hoog niveau.
Door Michiel van de Pol uit te roepen tot winnaar van de Stripschapprijs 2025 roemt de commissie een stripmaker die volkomen authentiek en inventief het medium strip te lijf is gegaan en dit tot een ware kunstvorm heeft uitgebouwd.
De Commissie voor de Stripschapprijzen 2025 bestaat uit:
Sonja Wessels (oud-Comic House), Wilma van den Bosch (Stripmaker / winnaar Stripschapprijs 2024), Jan Willem Winter (Podcastmaker Gek op Boeken / Cameraman), Peter van Brummelen (Kunst- en cultuurredactie Het Parool), Co Sack (Afdeling Strips Boekhandel Scheltema) en Caroline van der Lee (stripkenner / initiatiefnemer Stripmaker des Vaderlands / oud-hoofdredacteur BK Strips).
De commissie staat onder voorzitterschap van stripjournalist en stripvormgever Cok Jouvenaar.